Mikkie (officieel Gordon From Upton House Elisa) hebben we als herplaatsinghond gekregen. De eerste zeven jaar van zijn leven heeft hij gewoond bij zijn lieve baasjes in Vogelenzang. Nu is hij al 15 jaar en nog zo levendig, vrolijk en ondeugend! Mikkie is een schat van een Beagle, zo zachtaardig en lief naar mensen. We genieten alle dagen weer met volle teugen van zijn ondeugende en vertederende blik. Hij wordt nu wel een oud manneke en sjokt zijn dagelijkse rondje een beetje achter ons aan. Maar wanneer we de weidsheid van de weilanden of de kronkelpaadjes van het bos opzoeken, is hij niet te stuiten! Dan merk je niet dat hij ouder wordt, dan rent hij de longen uit zijn lijf!
We zijn erg blij dat de herplaatsing zo succesvol is verlopen. Het eerste jaar was erg wennen aan elkaar en nu zijn we dikke maatjes. We noemen Mikkie liefkozend ‘Bolle’ want Bol wordt hij wel na zijn zoektocht naar ‘verboden’ voedsel.

Hartelijke groet, Frederika Rollema en Rudi Oppewal

We haalden dit kereltje op in Drenthe toen hij vier maanden was. Sam werd onze tweede Beagle want we hadden Shiloh al. Dat hij onze grootste troost zou worden, dat konden we toen nog niet weten. Shiloh werd namelijk doodgereden toen ze veertien maanden was. Sam heeft ons daar doorheen gesleept. Hoewel Sam het in zijn uppie ook altijd best vond, durfden we na enkele jaren toch een tweede Beagle aan, Baila. Sinds die tijd zijn ze dus samen en voeren met grote passie dezelfde hobby uit, graven naar muizennesten. Sam is een echte praatjesmaker, doet heel stoer, maar heeft een piepklein hartje. Sinds hij van Baila heeft gezien hoe het moet, is hij ook een echte knuffeldoos, die met zijn grote, lekkere lompe lijf op schoot moet zitten. Wonderbaarlijk genoeg is hij eigenlijk nog nooit ziek geweest en dat na het naar binnenwerken van de verschrikkelijkste, zoals het voor ons lijkt, onverteerbare zaken. We hopen dat Sam nog heel wat jaartjes in deze conditie bij ons mag blijven.

Simon en Ritah Wulfse

Wij kregen hem als pup. Wat een lief mooi Beagletje. De hele familie (en die is groot) kwam thuis kennismaken.
Niet bang voor grote honden, kleine honden vind hij te min, moet hij niets van hebben.
Kort geleden heeft hij een operatie gehad. Er zat een talgklier op zijn rug en in zijn lies. Die zijn weg gehaald. Voor de rest is hij gezond. Wandelen doet hij graag en niet te kort.
Wij hopen nog vele jaren van Lothar te genieten.

Fam. C. Nuijts.Amsterdam

Romy (Romy Golden Ten Uit 't Leijedal) is 3 januari jl. elf jaar geworden! Ze was de kleinste uit het nest, met ietwat kromme achterpootjes, maar de liefste blik die een hond kan hebben! Al elf jaar genieten we van haar. Ze wandelt graag, liefst los. Ze rent met de andere honden alsof haar leeftijd er niet toe doet. In augustus vorig jaar is Wouter, een vierjarige reu uit Brabant, erbij gekomen. Nadat ze even ‘elkaars taal moesten leren spreken’ zijn ze maatjes geworden. Wouter wil nog heel graag spelen en dat valt Romy soms zwaar, maar samen liggen, liefst bij ons op de bank, samen wandelen, samen snuffelen vindt ze heerlijk. Al wordt plasjes ophouden soms een beetje lastig en kunnen we maar moeizaam boven het knorren en zagen als ze slaapt uitkomen, we houden zielsveel van haar en hopen dat ze nog heel lang bij ons blijft.

Nellie van de Klift

Max is op zesjarige leeftijd via herplaatsing van de Beagleclub bij ons komen wonen. Zijn vorige baasjes konden door nare omstandigheden niet meer voor hem zorgen. Hij woont nu samen met Bastiaan onze andere Beagle. Max lijkt op een zeehondje, hij gaat netjes zitten om vervolgens zijn snoepje op te vangen. Max is ook super slim, je hoeft maar iets te zeggen en hij begrijpt je direct. Of hij vervolgens ook je commando opvolgt is nog een tweede, het blijft tenslotte een Beagle. Verder is Max een vrolijke enthousiaste hond en een echte knuffelkont. Dat hij een beetje bazig is dat vinden wij niet erg want zijn lieve kopje maakt alles weer goed.

Familie Van den Akker, Capelle aan den IJssel

Noeska is onze eerste hond en hebben we via de krant opgehaald bij waarschijnlijk een broodfokker. Ze was de laatste pup van het nest en als we haar niet hadden genomen, had de fokker met haar verder gefokt. We vragen ons wel eens af of ze dan deze leeftijd had bereikt; nog steeds fris en fruitig alleen wat rustiger geworden...
Noeska is een schatje op haar eigenaardige manier, we noemen haar ook wel ‘Snoeteke’. Na een lastige start als pup, want ze had weinig van de wereld meegekregen, is ze ontwikkeld tot een lieve Beagle die het beste gedijt in een rustige omgeving. Ze kon behoorlijk pinnig zijn maar na de komst van onze (herplaatsings) Beagle Mikkie, is ze socialer, zachter en zelfverzekerder geworden. Samen zijn ze dikke maatjes en Noeska bepaalt hoe het gaat in huis. Een echte dame dus!

Hartelijke groet, Frederika Rollema en Rudi Oppewal

Wat een feest, maar ook spannend om een Beagle op te mogen halen.
Boppe heeft ons in talloze benarde situaties gebracht. Onder hekken door, over een drukke weg en bij een boerderij in de koeienstal staan te blaffen.
Achter de schapen aan waarvan er één in een slootje terecht kwam en ik gelukkig iemand vond die een stuk touw meenam om het schaap uit de sloot te krijgen.
Met ‘zoon’ Floris onder de hekken door van het bos en achter de konijnen aan bij een nonnenklooster.
En steeds zoooooooooooo blij als hij weer kwam of meestal: dat wij hem vonden.
Bij Frans en Anjo Brock viel hij op jaren terug en heeft daar een paar keer voor een mooi nestje gezorgd.
Onze Boppe heeft ook een heel lieve, kalme kant. Stoïcijns en arrogant. Tja, misschien een ‘gewone’ echte Beagle waar wij ontzettend blij mee zijn en wij hopen dan ook nog een aantal fijne jaren met hem erbij tegemoet te gaan.

Barbera en Theo Eijkmans, Heemstede

Humphrey is onze 4^e Beagle, het is echt verslavend. Humphrey is een lieve ondeugende Beagle en nog steeds een kwajongen. Zijn gezondheid is goed en hij is nog heel actief. Zijn grote hobby’s zijn 'voorwassen' in de vaatwasser en in de tuin schooieren en zonnen. Wij hopen nog lang van hem te mogen genieten!

groetjes familie Struyk en Humphrey.

Ik ben Benzi, geboren op 1 november 1996. Ik ben dol op eten, slapen en wandelen. Samen met baasje en vrouwtje heb ik al ruim 17.000 km gelopen en ik vind het nog steeds leuk om dingen te ondernemen.

Spencer is een geweldige Beagle met een uitstekende gezondheid.
 
Johan Keller en Annemieke Coertjens