Bruno *17 oktober 2010 †29 augustus 2024

Afgelopen april werd je tijdens de vakantie in Frankrijk erg ziek. We zijn toen naar een Franse dierenarts gegaan en hij constateerde een tumor in je milt. Het zag er niet goed uit. De verwachting was dat de tumor snel zou gaan groeien. Met behulp van prednison krabbelde je weer op.

Je was gauw weer je vrolijke lieve zelf. We hebben extra genoten van je ondeugende streken. De prullenbakken plunderen. Lekkere hapjes bietsen. Bij het avondeten met je kop op de buik van de vrouw. Stel dat er een lekker hapje van het bord afrolde. Lekker snurken in je mand. De route aangeven die jij wou wandelen. Kuilen graven in de mooie nieuwe tuin en graspollen trekken uit de grasmat. ’s Ochtends wilde je altijd op bed. Lekker even kroelen. Je volgde de vrouw als een schaduw. Jij ging liggen daar waar de vrouw was. Frankrijk vond je fantastisch. Heerlijk rondstruinen in de grote tuin. En die lange autorit nam je voor lief. Als je er maar bij was. Je lag de hele rit op de achterbank te snurken.

Geleidelijk werd je steeds magerder. De woensdag voelde je je niet heel erg lekker. In de nacht die daarop volgde werd je steeds zieker. ’s Ochtends wilde je niet meer eten en drinken. Je hijgde en kwijlde heel erg. Je kon haast niet meer op je pootjes staan. De tijd was voor jou gekomen om afscheid te nemen.

Nu is het gewoon oorverdovend stil in huis. We missen je Bruno. Gelukkig hebben we heel veel fijne herinneringen om op terug te kijken!

Helena, Jan & Dexter